Bron: Consudel, editie mei-juni 2023 :
Ondanks de best roerige tijden waarin we ons bevinden, lijken sommige fenomenen toch business-as-usual te bieden. Dat gevoel had ik sterk bij een bezoek aan de Food-sectie van de PLMA-beurs in de Amsterdamse RAI. Al pratende met de ondernemers die een stand hadden ingericht op de beurs, merkte ik dat er weer vertrouwen groeit als het gaat om afzetmogelijkheden in met name de retail.
Zeker tijdens de eerste dag van de tweedaagse beurs werden veel zaken gedaan. De van oudsher internationale beurs in Amsterdam kan bouwen op een jaarlijks sterker groeiende reputatie. Zelfs met de afwijkende timing van de ISM-beurs die slechts enkele weken eerder in Keulen plaatsvond, wisten producenten en kopers vanuit alle continenten hun weg naar de RAI te vinden. Private label heeft met de hoge inflatie van afgelopen jaar sterk aan populariteit gewonnen in de supermarkt. Ik was dan ook onder de indruk van de grote hoeveelheid nieuwe productvariaties die als huismerk de weg naar de schappen vinden. Amsterdam en Nederland kunnen trots zijn op deze beurs.
De column van Theo Heere leest u hier
Maar om toch even terug te komen op die term roerige tijden: de Oekraïne-oorlog en het proces van deglobalisering hebben de nodige impact op het dagelijks ondernemen. Dan is het bepaald niet behulpzaam als de overheid op de proppen komt met een, ik leen de term even van VNO-NCW en MKB-Nederland, strafheffing op gas. Zoals ik als eens eerder betoogde in mijn columns, worden klimaatplannen, die de beste bedoelingen hebben, geïntroduceerd in een wereld van netcongestie en stroperige besluitvorming. Zo ook de strafheffing. Duizenden ondernemers die hun gasverbruik wel willen verlagen, maar niet kunnen door het overbelaste elektriciteitsnet en een gebrek aan andere duurzame alternatieven, zijn vanaf 1 januari de dupe. VBZ-leden in Friesland en Utrecht hebben afgelopen tijd in de wakkere krant van Nederland al eens een verdere inkijk gegeven in het moeizame proces om van gas naar elektra te willen in de praktijk.
De wil en noodzaak zijn er bij ’t bedrijfsleven, maar dit soort overhaaste overheidsplannen ondermijnen een gelijk speelveld in Europa waardoor productie en CO2-emissies alleen maar verschuiven naar andere landen.
Zo veegt Nederland zijn spreekwoordelijke straatje schoon, maar wordt er per saldo niks bereikt. Ja, onnodig banenverlies en welvaartsverlies. En vaak juist meer vervuiling elders. Over schoon straatje gesproken. Niet echt een fijne verkiezingsslogan. Het is tekenend voor de kloof tussen bedrijfsleven en politiek. Waar koopman en dominee vroeger samen optrokken, lijkt nu die laatste vanuit een moreel superioriteitsgevoel als een olifant in een porseleinkast op te treden. En dat zijn dure scherven, kan ik je vertellen. Mijn oproep aan de politiek is daarom dat de realiteitszin – en dat hoeft dus niet pure koopmansgeest te zijn – terugkeert in de politiek. Want als we onszelf door allerlei overhaaste en ondoordachte beslissingen economisch in de voet schieten, staan we sowieso aan de zijlijn waar het klimaatdoelen betreft.
Energiebeleid en personeelsbehoud zijn ook zaken die we tijdens onze juni-ALV extra onder het voetlicht brengen. Want hoe kun je in een krappe arbeidsmarkt mensen boeien en binden? Dat zit ‘m soms gek genoeg juist in hele simpele dingen. Zo laat de neurowetenschap ons zien dat leiders die hun mensen letterlijk om hulp vragen verder komen dan zij die dat niet doen. Met het ‘triggeren’ van het onbewuste brein, zoals op de ALV wordt uitgelegd, kan de benodigde verandering vanzelf plaatsvinden. Want met alleen nieuwe regels en afspraken blijven mensen gewoon doen wat ze altijd al deden. Ik ga zeker notities maken!